ধুলিৰে ধুসৰিঁত জীৱনৰ বাট
মলিন কামিজত বেদনাৰ দাগ
চিনাকিজনো হয় অচিনাকি
ৰঙীন সপোনে খায় উজুটি
আন্ধাৰ পোহৰৰ ভতিয়নি সোঁতত
নিমিলা অঙ্ক এই জীৱন নাটৰ।।