মাজবাটত মোক এৰি থৈ যোৱা ছোৱালিজনী
তোমাক ধন্যবাদ,
এঙেৰুৱা দর্পনখন সিদিনাই ভাঙিলো
য'ত প্রতিফলিত নহয় মোৰ জীৱন.....।।

ঠিকনা:

যাযাবৰীৰ ঠিকনা পৃথিবী,
মোক বিচাৰি তুমি
সন্ধ্যাৰ আকাশ নাচাবা,
তৰাবোৰ লুকাই থাকে দিনৰ পোহৰত
মোৰ যদি ঠিকনা লাগে
বৈ যোৱা নদীক চুবা.....।।

ডাকোৱালজনে মোৰ ঠিকনা নপঢ়ে
গাঁঠি দিয়ে মাথো ডাৱৰৰ পাখিত,
নৈ-পৰীয়া মিচিং ডেকাটিৰ বাঁহিত
সেয়ে ঐনিতমৰ সুৰ চেনেহৰ কনেঙৰ চিনাকি.....।।

যাযাবৰীৰ ঠিকনা পৃথিবী,
মোক বিচাৰি তুমি
সন্ধ্যাৰ আকাশ নাচাবা,
মলয়াৰ সতে মোৰ প্রেম আজীৱন....।।

সুখৰ সন্ধানত এনিশা:

(১)
ভালপোৱাৰ মৰমী ঘাট
শুকান বালিয়ে বব ক্ষনিক দুভৰিৰ দাগ
চিৰাচিৰ হোৱা কলিজাত আচহুৱা আবিলতা
ঢাকীব নোৱাৰা.......।।

(২)
দুবৰিক ভালপোৱা কবিয়ে কয়
যেন বুকুয়েদি বয় নিয়ৰৰ নৈ
বকুলে বগা আঁচলে ধাকি
ৰ'দস্নান কৰায় মোৰ প্রেয়সীক......।।

(৩)
সুবিশাল আকাশক চিঞঁৰি সুধিলো
ইমান নীলা ক’ত পালা তুমি,
সিন্ধুত বিন্দু হৈ বিছাৰি আনিলো
গভীৰ বক্ষৰ প্রেম-কাঁচলি.........।।

(৪)
বিচাৰিলেই পোৱা যায় দুখৰ শিপা
হেপাহৰ জমিনত যাতনাৰ পীড়া,
উঘালো বুলিও জানো পাৰা,
উঘালিব সুখৰ নিদান....।।

 (১)
তুমি যি পথে গলাগৈ
সেই পথ চাগৈ জোনাকী-জোনাকী
গাত সানি বকুলৰ সুবাস
সেই পথে বাজে সুৰীয়া বাঁহি।
(২)
কবিতাই ভৰি পৰক মোৰ এবেগেতিয়া বুকু
চন্দ্রই ভৰ হওক নিশকতিয়া সপোন
সপোনত আহিবা এটি মিঠা কবিতা হৈ
বান্ধি থম শব্দৰ মায়া-জালেৰে ঐ................
(৩)
ভাগৰোৱা মই
তুমি যদি ভাবা
এশাৰী মাতে আনিব ওভতাই
ভুল তুমি
তোমাৰ উশাহত জীয়াও মই...................।।।
(৪)
টিকলৌ টিকলৌকে দৌৰে
প্রেমৰ অশ্বমেধ ঘোঁৰা
কোনটি ঘাটত এডিঙি পানী
অথবা
কোনটি বাটত সৰে
কুন্তলৰ জলপৰি............
(৫)
মৰমবোৰ বৈ যায়
দুটি পদুম কলীত
জীয়াঁটিৰ নাচোন চাই...........
(৬)
সাঁজবাটি আৰু কেচা নিমখ-জলকিয়া
তাতো তোমাকেই দেখো
পাগল প্রেমিক মই
বুকু খান্দি প্রেম দিব পাৰো........
(৭)
সপোন বোৰ কেনি
মোক কোনে ক'ব
আঁচলৰ ফাকে এটি জোন জ্বলিব
দিঠকে জানো পাহৰিব
সুখে-দুখে কাষতে ৰ'ব
কপালত বেলিটি আঁকি
মোৰ সোন আহিব..........................
(৮)
শুনিছিলো এই কবিবোৰ বোলে
বৰ স্বাধীন জীৱ
কিন্তু এতিয়া দেখিলো
তোমাক তোমাৰ শয্যাগত অৱস্থাত
উপলব্ধী যেন
তুমি কাৰো ওচৰত পৰাধীন নহয়
না আমাৰ ওচৰত না ওপৰৰ জনাৰ।

(৯)
যেনেকৈ ভালপাওঁ বুলিয়ে কাকো ভাল পাব নোৱাৰি
তেনেকৈ কওঁ বুলিয়ে সকলো কৈ দিব নোৱাৰি
কলিজা কুটি খোৱা দুখবোৰো দেখুন
আপোন নহলেও
দলিয়াই দিব নোৱাৰি।
(১০)
মৰাৰ মুখত পানী দিয়া মানুহ আমি
জীয়াই থাকোতে আহৰি নাই
এষাৰ মাতৰ,

আত্মাবোৰেও চাগে হাঁহে
আমাৰ ফালে চাই
কিযে এটা আচৰিত জাতি।।
(১১)
প্রেমত আওপুৰণি মই
আৰু আওপুৰণি মোৰ
কলিজা;

কামিজত ক'লা জামুৰ দাগ
আৰু বুকুত ?
আৰু
বুকুত তোমাৰ বেদনা।।

তোমাক পাহৰিবলে পাহৰি গলো

যদি অকস্মাৎ,
যদি অকস্মাৎ ক’ৰবাত লগ পাই যোৱা,
ব্যস্ততাৰ কলনিত নতুবা হুমুনিয়াৰ আবেলিত
শুধিবা নেকি কেনে আছা তুমি
নষ্টালজিৰ বুকুচাত উঠি আকৌ উভতি যোৱানেকি
দুয়ো ভিজা আবতৰিয়া বৰষুনজাক বিচাৰি।

জানা, মোৰ কিন্তু তোমাক ক’ব লগিয়া একো নাই
অথবা সুধিবলগিয়াও
তুমি হয়তো ক’বা....
ইমান দিন আমি লগ পোৱা নাই
তথাপিও?
মই হয়তো মিচিকিয়াম
হয়তো কম,
কোনে ক’লে তোমাক আমাৰ বহুত দিন দেখা হোৱা নাই
কেনেকৈ ভাবিলা
একোৱেই খবৰ মই ৰখা নাই,
প্রতেক বোৱাৰী পুৱাই
শেতেলীৰ ব্যথাক সমাধিস্থ কৰি
কুন্তলৰ পৰা সৰি পৰে যেন জলপৰি
সদ্যস্নাতা তুমি,
মন যায়
আবেলিৰ বেলিৰ সমস্ত আবিৰ
চোৰ কৰিম এদিন
আৰু সানি দিম তোমাৰ শিৰত
সলাই দিম তোমাৰ ভাগ্য লিপি।

কিন্তু তুমি নুবুজা
আৰু নুবুজাৰ বাবেইটো
সিদিনা অনাকাংক্ষিত ভাবে
আহিছিল সেই বতৰা
তুমি হেৰাই গৈছিলা সুখৰ সন্ধানত,
জন্ম দিছিলা এটা ৰহস্যময় কেকুৰিৰ
যত ৰৈ মই আজিও মোক বিচাৰো
নাই পাহৰা তোমাক
কাহানিও নাপাহৰো।
সুধিবানেকি তোমাৰ শেষ প্রশ্ন
কিদৰে মই জিয়াই থাকিলো?
অনুভৱৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়াই কওঁ
তোমাক পাহৰিবলে
মই কাহানিবাই পাহৰি গলো।

সেউজীয়া বুকু

মোৰ হিয়াত এগছি চাকি
জ্বলালা আহি
গুপনে গুপনে....
মলয়াই দিয়ে
বতৰা প্রেমৰ
মোৰ কানে কানে...
বাট হেৰুৱা পখিটিয়ে
উৰা মাৰে সাহে
তাৰ পোহৰে পোহৰে
মোৰ হিয়াত এগছি চাকি
জ্বলালা আহি
গুপনে গুপনে....।।

পদুলিৰ দুৱৰিয়ে হাঁহে
তুমি অহাৰ বাতৰি পালে
বকুল জুপিয়েও দলিছা পাৰে
প্রভাততে তোমাক আদৰিবলে
ওৰে ৰাতি দিয়াহি ধৰা
মোৰ দুচকুতে
সপোনে সপোনে....
মোৰ হিয়াত এগছি চাকি
জ্বলালা আহি
গুপনে গুপনে....।।

দুৰৰ তৰাবোৰে আজি
জোনৰ লগত
কি জানো খেলা পাতে
মাদল বাজে
মোৰ বুকুতে
তোমাৰ দুভৰিৰ শবদতে
কলিজাত ফুলা এটি ৰাগে
নিৰবতাৰ সুৰ তুলে
দুটি কম্পিত দেহতে....
মোৰ হিয়াত এগছি চাকি
জ্বলালা আহি
গুপনে গুপনে....
মলয়াই দিয়ে
বতৰা প্রেমৰ
মোৰ কানে কানে...
বাট হেৰুৱা পখিটিয়ে
উৰা মাৰে সাহে
তাৰ পোহৰে পোহৰে ।।

প্রথম প্রেয়সী:

দুবৰি
মোৰ
প্রথম প্রেম,

নিয়ৰ
কিয় বাৰে বাৰে
প্রেয়সিৰ
চকুলো বিচাৰা,

শেৱালী
শুভ্র ৰুমাল
মচিবা বান্ধবীৰ
চকুপানী,

জোনাক
অলপ সপোন
আৰু অলপ
লোকাভাকু,

সুৰুজ
পিন্ধোৱা
মনি মুকুতা
ভৰি পৰক
দুবৰি দলিচা।

কাৰন,

দুবৰি
মোৰ
প্রথম প্রেম।।